پاپ معمولاً به عنوان موسيقي‌اي تعريف مي‌شود كه به شكل تجاري تهيه مي‌شود يا هدف توليد آن سود مالي است. بنا به تعريف سايمون فريت، منتقد موسيقي و جامعه‌شناس متخصص موسيقي مردم پسند، موسيقي پاپ بيشتر به عنوان يك صنعت شناخته مي‌شود نه هنر. البته اين موسيقي را مي‌توان در حيطه بازار، ايدئولوژي، توليد و زيبايي‌شناسي هم معنا كرد. درواقع، پاپ طوري طراحي شده كه «براي همه جالب باشد» و «از هيچ جاي خاصي نيامده» و قرار هم نيست «سليقه خاصي را اعمال كند».
دههٔ ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰
اين نوع موسيقي از سبك‌هاي بلوز (شيكاگو)، و كانتري (تنسي) تأثير گرفت.
دههٔ ۱۹۵۰
خوانندگان پاپ آن دوره كساني چون بينگ كراسبي، فرانك سيناترا، دين مارتين، بابي دارين و پگي لي بودند، اما خوانندگاني چون بيل هالي، فتس دامينو و الويس پريسلي به دليل اينكه از نسل جوان تري بودند بيشتر معروف شدند.
دههٔ ۱۹۶۰
اين دهه با گروه‌هايي چون جاني تلوتسان، بابي وي، برايان هايلند، تامي رو، جين پيتني، فرانكي آوالن شروع شد. در نيمهٔ آن با هنرمنداني چون كارول كينگ، نيل دايموند و برت باكاراك، آرتا فرانكلين، ايسلي برادرز، ري چارلز، استيو واندر، سوپرمز، ماروين گي، باب ديلن و سايمون و گارفانكل متحول شد. مي‌توان گفت كه گروه بيتلز انقلابي در انگلستان ايجاد كردند. اگرچه آنها پاپ نبودند.
دههٔ ۱۹۷۰
در اين دوره موسيقي ديسكوي بي‌جيز، پيانوي بيلي جوئل و التون جان، كانتري ايگلز، هنرمندان راك/پاپ مانند خوليو ايگلسياس راد استوارت، استيلي دان و فليتوود مك گل كرد. اي‌بي‌بي‌اي گروه سوئدي بودند كه با مسابقه ترانه يوروويژن به شهرت رسيدند و انقلابي در موسيقي پاپ كردند.
دههٔ ۱۹۸۰
برجسته‌ترين خوانندهٔ اين دوره، مايكل جكسون بود كه با انتشار آلبوم‌هاي «تريلر» (پرفروش ترين آلبوم موسيقي جهان تا به امروز) و «بد» (يكي از پرفروش‌ترين آلبوم‌هاي تاريخ) تغييرات بنيادي و ساختار شكني را در سبك‌هاي موسيقي و به خصوص سبك پاپ، ايجاد كرد. مايكل جكسون را «سلطان پاپ» و مدونا را «ملكهٔ پاپ» مي‌نامند. ساير هنرمندان اين دوره عبارت‌اند از مدرن تاكينگ (كه با تك آهنگ «You are my heart you are my soul» توانست چندين هفته در صدر جدول‌ها باشد)، مايكل بولتون، پرينس، جانت جكسون، دوران دوران، گروه پليس، سيندي لاپر، ويتني هوستون، فيل كالينز، كايلي مينوگ وپائولا عبدل و كالچر كلاب.
دههٔ ۱۹۹۰ و قرن ۲۱
دههٔ ۱۹۹۰ و قرن ۲۱ با مد شدن گروه‌هاي پسر و گروه‌هاي دختر چهره ديگري گرفت. در انگلستان گروه‌هاي تيك دت، بلو، اسپايس گرلز وارد شدند. گروه‌هاي ايرلندي اين دوره بوي‌زون و وست‌لايف بودند. آمريكا هم بك‌استريت بويز و هنسون و 'ان سينك را داشت، و افرادي مانند ويلا فورد، مندي مور، بريتني اسپيرز و كريستينا اگيولرا هم به عنوان «پرنسس پاپ» شناخته مي‌شوند. در سال ۱۹۹۹ سبك لاتين پاپ را ريكي مارتين عرضه كرد و توسط افرادي مانند جنيفر لوپز، شكيرا، انريكه ايگلسياس و مارك آنتوني دنبال شد.
در سال ۲۰۰۲ عضو قديمي ' ان سينك يعني جاستين تيمبرليك با آغاز با يك آلبوم انفرادي به يك موفقيت تجاري دست يافت و به عنوان «پرنس پاپ» شناخته شد. تين پاپ در كانال ديزني توسط ستارگاني چون هيلاري داف به وجود آمد، گروه‌هاي بريتانيايي پاپ راك چون باستد و مك‌فلاي، و خواننده-آهنگساز «پاپ-فانك» كانادايي اوريل لوين در دههٔ ۲۰۰۰ به شهرت رسيدند. خوانندگاني كه سبك‌هاي ديگر پاپ را دربرمي گيرند عبارت‌اند از ويتني هوستون و ماريا كري در R&B، گارث بروكس و شانيا توين در كانتري، و در دنس پاپ كايل منگ و مدونا كه يكي از پر فروش‌ترين خوانندگان تمام دوران بود. مطرحان موسيقي پاپ كه در بين بينندگان جذابيت يافتند افرادي مانند سلن ديون و نورا جونز بودند. همچنين مدرن تاكينگ با ۱۱ سال غيبت در عرصه موسيقي از سال ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۸ دوباره در سال ۹۸ آغاز به كار كرد. آلبوم آنها تحت عنوان Back for good در هفته اول ۷۰۰۰۰۰ نسخه فروخت و يك بار ديگر مانند سال ۱۹۸۴ در بازار فروش موسيقي همهمه كرد.
موسيقي پاپ ايراني به آهنگ‌هاي پاپي كه داراي ترانه فارسي مي‌باشد اطلاق مي‌شود. خاستگاه موسيقي پاپ ايراني ايران مي‌باشد ولي به سرعت در ديگر كشورهاي فارسي زبان ديگر مانند تاجيكستان و افغانستان و همچنين پس از انقلاب اسلامي ايران در ايالات متحده آمريكا گسترش يافت.
موسيقي پاپ ايراني در سده نوزدهم و در دوره قاجاريه متولد شد و بعدها با اختراع راديو اين سبك به سرعت در ايران رواج پيدا كرد.
در ايران و پيش از درخشش ويگن در اوايل دهه ۵۰ ميلادي، بازار موسيقي ايران در انحصار خوانندگان موسيقي سنتي بود. سپس ويگن كه ملقب به سلطان جاز مي‌باشد با ارائه آثاري بديع كه متاثر از موسيقي غربي بود انقلابي در عرصه موسيقي به پا كرد.
توسعه موسيقي پاپ ايراني به دهه ۷۰ ميلادي باز مي‌گردد در اين مقطع استفاده از سازها و شكل بومي موسيقي ايران به همراه گيتار برقي، درامز و ديگر مشخصه‌هاي موسيقي پاپ، سبك نويني را در موسيقي فارسي رقم مي‌زند. ترانه سرايان نسل جديد ايران نظير شهيار قنبري، ايرج جنتي عطايي و اردلان سرفراز در اين دوره ظهور نمودند. دوران طلايي موسيقي ايران مدت زمان زيادي دوام نيافت و با انقلاب ايران و تحريم موسيقي بسياري از هنرمندان عرصه موسيقي نا خواسته تبعيد شدند و علي‌رغم اينكه در غربت و به ويژه در لس آنجلس به كار خود ادامه دادند ولي هرگز موفق به تكرار آثار فاخر دهه ۷۰ ميلادي نشدند.
از آهنگسازان آن دوره مي‌توان به منوچهر چشم آذر، جهانبخش پازوكي، محمد حيدري و حسن شماعي زاده اشاره كرد. همچنين از صادق نوجوكي به‌عنوان فردي كه موسيقي پاپ دهه‌هاي شصت و هفتاد را تحولي اساسي بخشيد ياد مي‌شود.با پيروزي انقلاب ۱۳۵۷ موسيقي پاپ به محاق رفت و خوانندگان و خنياگران يا اين عرصه را ترك كردند يا به خارج از كشور مهاجرت كردند و در كشورهاي ديگر مانند آمريكا و اروپا كار خود را ادامه دادند. در ايران موسيقي پاپ پس از جنگ با رويكردي مستقل از موسيقي بيرون از مرزها به‌طور رسمي و قانوني خود را نشان داد و در زمان اصلاحات به انسجام رسيد. در سال‌هاي اخير و در اثر گسترش فناوري‌هاي نوين و همچنين دسترسي عامه مردم به اينترنت گروه‌هاي زيرزميني موسيقي پاپ نيز شروع به فعاليت نمودند آثار ارائه شده توسط اين افراد آثاري عامه پسند و بي محتوا مي‌باشند كه موسيقي پاپ ايران را با چالشي جدي مواجه كرده‌اند.
در دهه اول جمهوري اسلامي موسيقي سنتي و دستگاهي البته باقي ماند اما از پاپ خبري نبود تا جنگ تمام شد. در دوران سازندگي بود كم‌كم موسيقي پاپ در حد چهره‌هايي چون عباس بهادري (گل مي‌رويد به باغ)، بيژن خاوري (ياد تو در دل من توفان به پا مي كنه)، حسن همايونفال (آي نسيم سحري ...)، پرويز طاهري (مهرباني/ بوسه بر دست محبت مي‌زنم، از صميميت حمايت مي‌كنم)، مهدي سپهر، حميد غلامعلي كاظمي و مهرداد كاظمي خود را نشان داد.
اما در دوره اصلاحات از سال ۷۶ با گشايش در سياست‌هاي فرهنگي و هنري مستقل از موسيقي آن سوي مرزها رسماً فعاليت خود را آغاز كرد. در دهه نود ميلادي و به منظور رقابت با خوانندگان خارج از كشور (به اصطلاح لس آنجلسي) مسئولين وقت حوزه موسيقي تصميم به توليد آثار پاپ همسو با موازين و قوانين خود گرفتند. بدين منظور علي معلم و فريدون شهبازيان شورايي را در صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران براي نظارت بر احياي موسيقي پاپ تاسيس نمودند. شادمهر عقيلي، [[محمد اصفهاني]، سعيد شهروز و خشايار اعتمادي نخستين كساني بودند كه رسماً اجازه فعاليت پيدا كردند. برخي از آثار اين افراد در تلويزيون نيز پخش شد كه اين كار سهم به سزائي در معرفي و موفقيت آنان داشت. اين آثار با استقبال گرم مردم روبرو شد ولي در دوره‌اي از نظر برخي منتقدين اين آثار هم از لحاظ كلام وهم از لحاظ آهنگ آثاري بي محتواوسطحي بودند. در اثر اين انتفادات فريدون شهبازيان استعفا كرد و رسماً به صف منتفدين موسيقي پاپ پيوست. از دوره اصلاحات در عرصه موسيقي پاپ چهره‌هايي چون خشايار اعتمادي، شادمهر عقيلي، حسين زمان، عليرضا عصار، محمد اصفهاني، قاسم افشار و ماني رهنما ظهور كردند. در سال ۱۳۷۷ براي اولين بار جشنواره موسيقي پاپ برگزار شد و ماني راهنما به عنوان برترين برگزيده شد. نسل بعدتر با حضور ناصر عبداللهي، محسن چاووشي، علي لهراسبي، كاوه يغمايي، بنيامين بهادري و مرتضي پاشايي اين جريان را ادامه دادند.
